Chirurgia szczękowa warszawa to najlepsze rozwiązanie przy konieczności podniesienia dna zatoki szczękowej
Chirurgia szczękowa warszawa SINUS LIFT – jest zabiegiem chirurgicznym polegającym na wprowadzeniu materiału kościozastępczego pod błonę śluzową wyściełającą zatokę szczękową. W celu zwiększenia ilości kości przed planowanym zabiegiem implantologicznym, w trudnych warunkach anatomicznych w bocznych odcinkach szczęki.
Trudne warunki do wprowadzania implantów w bocznym odcinku wyrostka zębodołowego kości szczęki występują stosunkowo często. Zjawisko to dotyczy głównie szczęki bezzębnej, której pneumatyzacja wzrasta stopniowo w trakcie życia i w miarę utraty zębów. Jedną z technik operacyjnych umożliwiających stosowanie implantów w tych właśnie okolicach. Podnoszenie dna zatoki szczękowej i wprowadzanie kości autogennej. Materiał kościotwórczy w przestrzeni powstaje między dnem zachyłka zębodołowego zatoki szczękowej a uniesioną błoną śluzową wyściełającą ten zachyłek.
Pierwszą operację podniesienia dna zatoki szczękowej z dojścia bocznego (tzw. lateral window sinus lift) wykonał w 1975 r. Tatum, a w 1994 Summers po raz pierwszy podniósł dno zatoki szczękowej metodą zamkniętą (z dojścia przez grzbiet wyrostka). Od tego czasu wielu klinicystów donosi o pozytywnym stosowaniu tej ostatniej metody, ze względu na pozytywne wyniki, małą inwazyjność tego typu zabiegów oraz możliwość jednoetapowego wprowadzenia implantu.
Metody zabiegu
Podnoszenie dna zatoki szczękowej metodą zamkniętą obarczone jest ryzykiem perforacji błony śluzowej dna zatoki szczękowej, co związane jest z faktem iż zabieg wykonuje się bez pełnej kontroli wzrokowej. Ryzyko to można zminimalizować stosując dokładną diagnostykę radiologiczną przed zabiegiem i przestrzegając zasady, iż możliwe jest podniesienie dna zatoki szczękowej o około 3-5mm. Istotne jest doświadczenie chirurga, który ocenia wyczuwalny podczas zabiegu opór kości. Związany jest on ze zmianą jej gęstości w okolicy blaszki zbitej. Postępowanie w przypadku przerwania błony śluzowej zatoki jest przedmiotem wielu kontrowersji. Istnieją opinie, że drobne perforacje błony śluzowej nie dyskwalifikują zabiegu i wszczepienie implantu jest po takim powikłaniu dopuszczalne.
Zaletą zamkniętego podniesienia dna zatoki szczękowej jest mała inwazyjność tego zabiegu oraz jego jednoetapowość (tj. podniesienie dna zatoki z jednoczesnym wprowadzeniem implantu).
Metoda otwarta jest bardziej inwazyjnym sposobem podniesienia dna zatoki szczękowej. Jest ona częściej używana ponieważ stwarza możliwość podniesienia zatoki w większym sopniu niż metoda zamknięta. Poprzez „okienko” w kości szczęki podnosi się błonę śluzową zatoki a następnie powstałą w ten sposób przestrzeń wypełnia się biomateriałem, a okno pokrywa membraną. Okres gojenia trwa około 6 miesięcy.